…σαν έτοιμος από καιρό

Μα τι στο καλό; Πεθαμένοι είστε όλοι; Τελειωμένοι νέοι, παγιδευμένοι στη δίνη της εποχής. Εξαρτήματα που ψάχνουν απελπισμένα να μπουν σε ένα payroll. Μπλοκαρισμένα μυαλά που στριμώχνουν τα φρέσκα σώματά τους σε χαμηλοτάβανες ανήλιες αίθουσες κατάρτισης, αγόμενοι και φερόμενοι. Προς τι; Νέοι άνθρωποι, τύπου LLL (Life-Long-Learning), καταδικασμένοι να συσσωρεύουν πιστοποιητικά για να είναι πάντα έτοιμοι να δείξουν ότι είναι qualified, απασχολήσιμοι (sic), σκέτα resources στο έλεος της κρίσης του κάθε HR Manager (που δε διαφέρει σε τίποτα). Θεέ μου, που επενδύονται(;) τα όνειρα; Φεύγει η ζωή και χάνεται, LLL….

ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΕΣΕΒΕ, ΠΟΕΣΥ, ΠΟΥΕΣΥ, ΟΥΣΤΕΣΥ…., μονάχα αρκτικόλεξα, σκέτα αρκτικόλεξα, τίποτα περισσότερο, καμία ουσία… Μια Ελλάδα εικοσιπέντε αιώνων εγκλωβισμένη σε αρκτικόλεξα.

Αποκαθηλώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες η επιγραφή “Υπουργείο Εργασίας &…” και στη θέση της αναρτήθηκε μια άλλη ξεδιάντροπη, χυδαία, που μας πληροφορεί ότι τώρα έχουμε “Υπουργείο Απασχόλησης &…” που φροντίζει να είμαστε απασχολήσιμοι, που θέλει να είμαστε οι LLL, να γυρνάμε από ΚΕΚ σε ΚΕΚ, να γίνουμε ΚΕΚΕΔΕΣ, γεμίζοντας με ΛΕΚΕΔΕΣ γνώσης το CV μας. Κι’ ύστερα στη γύρα, μονίμως στη γύρα, παρακαλώντας να εκτιμήσουν τα πιστοποιημένα μας προσόντα. Κολοκύθια στο πάτερο…

Κόπτονται οι εργατοπατέρες και οι οργανώσεις τους για το δίκιο και την τιμή του εργάτη, για την προστασία της εργασίας και των δικαιωμάτων του εργαζόμενου. Γιατί δεν αντέδρασε κανένας όταν αποκαθηλώθηκε η επιγραφή; Δεν πόνεσε η ψυχή τους; Ούτε μια απλή διαμαρτυρία!

Αυτοί ανέκαθεν απέφευγαν την εργασία. Οι ίδιοι είχαν επιλέξει, προ πολλού, να είναι απασχολήσιμοι στις αυλές των κομμάτων, φελλοί, φαύλοι και ανώφελοι…

Λυπούμαι που θα το πω, αλλά δε συμμερίζομαι τις ανησυχίες της γενιάς των 700 ευρώ, ούτε εκείνες των γονιών τους. Χρειάζεται δυο μέρη το σαδομαζοχιστικό παιχνίδι, και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε διότι το παιχνίδι εξυπηρετούσε και τα δυο μέρη. Μόνη της φροντίζει να θεσμοθετηθεί -και θεσμοθετήθηκε- η γενιά των 700 ευρώ. Τόσο κυνηγούσε, τόσα της δώσανε! Αρκέστηκε στα τόσο, γιγαντώθηκε, εθιμοποιήθηκε, θεσμοθετήθηκε, έγινε πρόβλημα άλυτο. Λογικό είναι να υπάρχει μια και μόνο λύση! Λίγο παπαρουνόσπορο κάθε φορά (2-3%) και βλέπουμε…

Αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που ήξερες. Θα ‘πρεπε να ‘σουν έτοιμος και προετοιμασμένος πατριώτη. Δεν έχεις παρά να σκύψεις το κεφάλι. Εσύ έδωσες το δικαίωμα να μη σε λογαριάζουν.

Ερωτεύομαι σημαίνει… ποιος έρωτας;

…και τι είναι αυτό που εσύ το ονομάζεις έρωτα;

Κι αν ξέπεσε στα μάτια σου
ο μικρός ατίθασος θεός
γιατί εσύ να τον θρηνήσεις;
Θαρρώ πως και εκείνον
ένας ανώτερος θεός
θα ‘πρεπε να τον εποπτεύει.

Τα λυκοτσάκαλα τις τύχες μας ορίζουν…

Παράξενα συνέβησαν γεγονότα, τώρα τελευταία, εδώ ψηλά στων τσακαλιών το λόγγο. Ακούστηκε πως κάποιοι είδαν, με τα μάτια τους, τον Εύμαιο στη φλούδα ενός κέδρου μήνυμα για ενότητα και ελευθερία να σκαλίζει.

Οι λύκοι απ’ το λυκόρεμα κι εμείς, τα γρήγορα τσακάλια, καιρός ήτανε λέει να συμφιλιωθούμε, να σμίξουμε τη γνώση μας καλύτερα μήπως και γίνουμε ζώα.

Κάτι λυκοτσάκαλα, εκπαιδευμένοι μισθοφόροι, είδηση τον επήρανε και ξωπίσω του ριχτήκανε, χτυπώντας τον μπαμπέσικα με της καμπάνας το γλωσσίδι. Το μήνυμα ευθύς εσβήσανε και κατασπάραξαν το κουρασμένο του το σώμα.

Τα σέβη μου γερόλυκε, μην προσπαθείς, χαμένος θα’ ναι ο κόπος. Τα λυκοτσάκαλα τις τύχες μας ορίζουν, τρουπώνουν εύκολα παντού, μπαίνουν και πισω τους σφαλίζουνε το παραθύρι, γυρίζουν μέρα-νύχτα και μυρίζουν, σκοτώνουν ό,τι βρουν, τιμή καμιά δεν έχουν μήτε και φόβο.

Lavyrinthos 2008

O πληγωμένος κάδος και η λευκή γάτα του δρόμου

Παρακολουθώ, καιρό τώρα, τη λευκή γάτα του δρόμου

που κάθε βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, κάνει βουτιά στον άδειο κάδο των σκουπιδιών, κι ας ξέρει ότι την πρόλαβε το απορριμματοφόρο. Στέκεται για λίγο εκεί μέσα, λες και συλλέγει αποδείξεις. Αναρωτιέμαι, μήπως ετούτο το γατί δουλεύει για την αστυνομία περιβάλλοντος ή μήπως συμμετέχει σε κάποιο μυστικό πρόγραμμα εμψύχωσης των κάδων.

Αμέσως μετά, με τη σειρά, δέκα ιδιοκτήτες, δέκα ευνουχισμένα ζωντανά, δεμένα με το λουρί, θα βγάλουν περίπατο. Όλα τα ζωντανά θα κάνουν πιπί στην ίδια ρόδα του κάδου.

Συνέβησαν στον κάδο έκτακτα σήμερα. Πέρασε ένας πιτσιρίκος νωρίς και έκλεψε εκείνη τη ρόδα. Ύστερα πέρασε ένας έφηβος και άδειασε ένα δοχείο κόκκινη μπογιά πάνω στον κάδο, σημάδι του έρωτά του για την ανένδοτη Βίβιαν του ρετιρέ. Το απορριμματοφόρο προσπέρασε τον κάδο απόψε. Η η γάτα δεν ήρθε. Τα ζωντανά έψαχναν για τη ρόδα. Οι ιδιοκτήτες κάτι κατάλαβαν και ο κάδος, βαρύς και πληγωμένος, ξεψυχούσε…

Lavyrinthos 2006