
Κοινωνία και πανδημία είναι έννοιες συνώνυμες, αδιαχώριστες, σχεδόν ταυτόσημες θα έλεγα. Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν, αιφνίδια και καθολικά, υπό το τριετές κράτος βίας της πανδημίας, αποδέσμευσαν τις δυνατότητες κρίσεως σε όλα τα πεδία και τα χωρία. Τεράστια ευκαιρία να επαναδιατυπωθούμε, εμείς, τα μέσα μας, τα έξω μας, τα σύμβολά μας, τα εργαλεία μας, οι αξίες μας, οι χαρές μας, οι ντροπές μας, η ευθύνη μας, η ελευθεριότητά μας, και εντέλει η σκοπιμότητα και η αποστολή μας.
Η θρησκεία εξακολουθεί, σε συζυγία με το κράτος, να αποτελεί ελκυστήρα και ανελκυστήρα της κοινωνίας. Ως απεδείχθη, η τέχνη δεν συνιστά σοβαρή κοινωνική λειτουργία στο σύγχρονο κόσμο. Έλλογο; Εύλογο; Σε κάθε περίπτωση αποκαλυπτικό. Τελικά, πείθομαι όλο και περισσότερο ότι η τέχνη βρίσκεται στο πυρ το εξώτερον, κι αυτό είναι από φύσεως το ενδιαίτημά της. Είναι μια λειτουργία που εκτελείται αλλού, απλά εδώ αντιγράφεται διαμεσολαβούμενη από υπάρξεις που πατάνε σε δύο φτερούγες, πάνω από το διάσελο των πουλιών όπως λέει και ο ποιητής.
Θα γελαστούν πολλοί· αυτή είναι η φύση της κοινωνίας, έχει πολλάκις γελαστεί με τα λογοτεχνήματα που απελευθερώνουν δήθεν τον άνθρωπο από τα κοινωνικά δεσμά του. Η κοινωνία είναι μια ιδιότυπη σύλληψη, μονίμως σε εμβρυακή κατάσταση. Shapeless· κι όμως τής επιτρέπεται ως τέτοια να υπάρχει, με την προοπτική ότι «κάποια στιγμή» στην ομορφιά θα γεννηθεί…
Η Αντιγόνη, σήμερα, ζει για να αυτοπαρατηρηθεί και να αυτοβιογραφηθεί, ορεγόμενη ακόμα και Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ανέβηκα στην ταράτσα να καθαρίσω τον Nobel. Αλλά μού άρεσε όπως ήταν χιονισμένος και τον άφησα σε αυτή, την άλλη λειτουργία του. Ανέβα, πόλη, στην ετεροτοπία μου. Ανέβα, αν μπορείς. Ανέβα, πριν το χιόνι λιώσει, το Nobel σου να μοιραστείς.

Σκεπτόμενος από την μια την τέχνη και από την άλλη τη ρευστότητα και τη ματαιότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων, το χιονισμένο Nobel οδήγησε το μυαλό μου στη γραφή της Kate Chopin, και θυμήθηκα μια φράση από το The Awakening, την οποία τόλμησα να παραφράσω:
«There are some Nobels that leave impressions not so lasting as the imprint of an oar upon the water.»
Labyrinth Greece